നിദ്രയില്‍ നിന്നുണര്‍ത്തി-
എന്റെ ചിന്തകള്‍ക്ക്,
ചിറകുകള്‍ നല്‍കിയ-
നിശാഗന്ധി പൂവിന്...
മാറാല കെട്ടി ജീര്‍ണിച്ച-
യെന്റെ കവിതാപുസ്തകം,
വീണ്ടും തുറന്നിരിക്കുന്നു.
നിഴലുകള്‍ പോലും കൂട്ടി-
നില്ലാതിരുന്ന നടവഴികളില്‍,
ജീവിതത്തിന്റെ നരച്ച -
വെയിലേറ്റ പകലുകളില്‍,
മരണം മണത്ത രാവുകളില്‍,
പൂത്ത്, തളിര്‍ത്ത്‌ നീ-
എന്നുമുണ്ടായിരുന്നു.
താളുകള്‍ ഓര്‍ത്തുവെക്കാന്‍
എന്റെ ചിന്തകള്‍ക്ക്,
ചിറകുകള്‍ നല്‍കിയ-
നിശാഗന്ധി പൂവിന്...
മാറാല കെട്ടി ജീര്‍ണിച്ച-
യെന്റെ കവിതാപുസ്തകം,
വീണ്ടും തുറന്നിരിക്കുന്നു.
നിഴലുകള്‍ പോലും കൂട്ടി-
നില്ലാതിരുന്ന നടവഴികളില്‍,
ജീവിതത്തിന്റെ നരച്ച -
വെയിലേറ്റ പകലുകളില്‍,
മരണം മണത്ത രാവുകളില്‍,
പൂത്ത്, തളിര്‍ത്ത്‌ നീ-
എന്നുമുണ്ടായിരുന്നു.
താളുകള്‍ ഓര്‍ത്തുവെക്കാന്‍
നീ തന്ന മയില്‍‌പ്പീലി തണ്ടുകള്‍,
വാക്കുകള്‍ ഇടമുറിഞ്ഞു വീണ-
എന്റെ ജീവിത പുസ്തകത്തില്‍,
വെറുതെയിരുന്നു മിഴി-
നീര്‍ പൊഴിച്ചു.
നീര്‍ പൊഴിച്ചു.
ഊഷരമായ മനസ്സിലേക്ക് -
ഒരല്പം സുഗന്ധമായി,
ഒരല്പം സുഗന്ധമായി,
ഒരിറ്റു മഴത്തുള്ളിയായ് ,
നീ വീണ്ടും അണഞ്ഞിടില്‍,
നിശാഗന്ധി... ഞാനെത്ര ധന്യന്‍.നീ വീണ്ടും അണഞ്ഞിടില്‍,
നീ തന്ന മയില്‍‌പ്പീലി തണ്ടുകള്‍,
ReplyDeleteവാക്കുകള്‍ ഇടമുറിഞ്ഞു വീണ-
എന്റെ ജീവിത പുസ്തകത്തില്‍,
വെറുതെയിരുന്നു മിഴി-
നീര്‍ പൊഴിച്ചു.
ippozhum pozhikkunnille ...ozhukitheeratte ...ellaamm
ഗൃഹാതുരത്വമുണര്‍ത്തുന്ന പഴയ ഓര്‍മകളിലേക്ക് ഒരു തിരിച്ചുപോക്ക് പകര്‍ന്നു തന്ന വരികള്‍. ഒരായിരം നന്ദി...
ReplyDelete