സ്നേഹത്തിന്റെയും (മരണത്തിന്റെയും) ഗസല്‍ 

നിലാവ് പെയ്യുന്നയീ-

രാത്രിയില്‍---

നിശാഗന്ധി പൂവിന്റെ-

സുഗന്ധത്തില്‍

ഒരു ഗസലിന്റെ-

ഈണത്തില്‍ 

നിന്നിലേക്കാഴ്ന്നിറങ്ങണം.

എന്നിട്ട്-

നിന്റെ കണ്മഷി കൂട്ടില്‍ 

എന്റെ കണ്ണുനീര്‍ ചാലിച്ച് 

ഞാനൊരു ചിത്രം വരക്കാം.

വരകള്‍ ഇടമുറിഞ്ഞ -

അപൂര്‍ണമായ ഒരു ചിത്രം .

വേരുകള്‍ പിഴുതെറിഞ്ഞ്

വിരലുകള്‍ മുറിച്ച് 

അപരാഹ്നത്തില്‍ 

ആകാശനീലിമയെ പ്രണയിച്ചു-

നിന്റെ നനുത്ത വിരലുകളുടെ 

സ്പന്ദനങ്ങളെ താലോലിച്ച്
ഈ കടല്‍ത്തീരത്ത്‌-
ഒരു രാത്രിയുറക്കം..
തിരമാലകളുടെ-
വിലാപ ഗീതവും കേട്ട്-

മൃതിയുടെ ശൈത്യത്തിലേക്ക്‌...

ഒരയ്യപ്പന്‍ കവിത 

എന്റെ ശവപ്പെട്ടി ചുമക്കുന്നവരോട്
ഔസ്യത്തിലില്ലാത്ത ഒരു രഹസ്യം പറയാനുണ്ട്.
എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ സ്ഥാനത്ത് ഒരു പൂവുണ്ടായിരിക്കുന്നു.
ജിജ്ഞാസയുടെ ദിവസങ്ങളില്‍
പ്രേമത്തിന്റെ ആത്മതത്ത്വം പറഞ്ഞു തന്നവളുടെ ഉപഹാരം.
മണ്ണു മൂടുന്നതിന് മുമ്പ്
ഹൃദയത്തില്‍ നിന്ന് ആ പൂവ് പറിക്കണം.
ദളങ്ങള്‍ കൊണ്ട് മുഖം മൂടണം.
രേഖകള്‍ മാഞ്ഞ കൈവെള്ളയിലും ഒരു ദളം.
പൂവിലൂടെ എനിക്ക് തിരിച്ചു പോകണം.
മരണത്തിന്റെ തൊട്ടുമുമ്പുള്ള നിമിഷം
ഈ സത്യം പറയാന്‍ സമയമില്ലായിരുന്നു

(എ അയ്യപ്പന്‍)

ഗ്രീഷ്മ കാലത്തിലെ പൂക്കള്‍ ‍

ജൂണിലെ വര്‍ഷകാല-
മഴയെ പ്രണയിച്ചു നീ,
ഗ്രീഷ്മത്തിലെ കനലെരിയുന്ന
പകലുകളില്‍-
ഇലകള്‍ പൊട്ടിച്ചു-
വിഷു പൂക്കളായി.

വിഷാദ വര്‍ഷത്തിലും

ഇലകള്‍ പൊഴിക്കാതെ -

ചില്ലകള്‍ കരിക്കാതെ -

ഹൃദയ രക്ത്തം ഇറ്റിച്ചു നീ-

പൂക്കള്‍ക്ക് നനവേകി.

ഏകാന്ത മൌനം

നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞ-
നാളുകള്‍ക്കൊടുക്കം...

നനുത്ത മഴയില്-‍

പൂത്തുലഞ്ഞ്,
കനത്ത മഴയില്‍ -
ഇതള്‍ പൊഴിച്ച്,
മഴയോടൊപ്പം മണ്ണില്‍
ചെര്ന്നമര്‍ന്ന് -
രതിമൂര്ച്ചക്ക് ശേഷമുള്ള
അര്‍ത്ഥ രഹിതമായ
മൌനത്തിലേക്ക്‌ ...