വയനാടി

നിന്നിലേക്കുള്ള ഓരോ യാത്രയും,
വരണ്ട പുഴയുടെ മഴ തേടലാണ്.

ആർത്തവം നിലച്ച ആകാശത്തിന്റെ
പൊള്ളലിൽ, വിണ്ടു കീറിയ പുഴപ്പാടുകളിലേക്ക് -
നീ അരുവിയായ് എന്നിലേക്കുറവ -
പൊട്ടണം

നിഴല് കുറുകുന്ന ഉച്ചവെയിലിൽ-
നെറുകയിൽ ചുംബിച്ച്,
ഒരോ അണുവിലും തണുപ്പ് പെയ്ത്  നീ ഒഴുകി ഇറങ്ങണം

എനിക്കും നിനക്കുമിടയിലെ-
ഒരു മഴകാതമുപേക്ഷിച്ച്,
നിന്നിലേക്ക്‌ മടങ്ങണം

എന്നിൽ വന്യതയുടെ ലഹരി നിറക്കുന്ന-
കാഴ്ചകൾ പൂക്കുന്ന-
കാടാണെനിക്ക് നീ...

നിന്റെയൊക്കെ കണ്ണുണ്ടല്ലോ, 
വികാര രഹിതമായ് കാഴ്ചകൾ കാണുന്ന-
ക്യാമറ കണ്ണുകൾ, 
വിശപ്പും ദൈന്യതയും തിരിച്ചറിയാനാവാത്ത, 
സെൽഫിക്ക് വേണ്ടി-
മാത്രം ഉദ്ധരിക്കുന്ന ക്യാമറ കണ്ണുകൾ, 
ചൂഴ്ന്നെടുക്കണം അവയെ...